Dag 2: Huacachina
Na het ontbijt in het hotel vertrekken we met de bus richting Ica en met als einddoel de Oase bij Huacachina. Het zal een 5 uur durende reis worden met ontzettend veel indrukken.
Als eerste rijden we Lima uit. Lima ligt aan de kust van de Stille Oceaan. Het is rondom Lima vaak grijs en bewolkt en dat maakt de stad er niet vrolijker op. We verlaten van de binnenstad via de Panamerica Road om verder richting het zuiden te rijden. We rijden langs de buitenwijken van Lima. De huizen, als je ze zo mag noemen, staan verspreidt langs de heuvels en de vlakten. Vaak zijn het niet meer dan 4 houten wanden met soms een dak er op. Het regent hier niet vaak, dus echt een dak hebben ze niet nodig of men heeft er domweg het geld er niet voor. Dat is wel heftig om te zien hoe deze mensen hier moeten 'overleven'.
Als we verder richting Ica rijden komen we steeds meer beelden tegen die laten zien wat een aardbeving kan aan richting. Vooral in Ica zelf worden we een keer omgeleidt omdat een weg open ligt of dat een brug ingestort is die men aan het repareren is. Huizen die vlak liggen en niet meer zijn dan een hoopje stenen en tenten ernaast die dienen als tijdelijk onderkomen. Maar ja, hoe tijdelijk is tijdelijk in deze contreien. Muren met gaten en muren waarvan de pleister eraf getrild is.
Na 5 uur komen we aan in de Oase plaats Huacachina. We rijden een poort binnen bij een hotel waar we onze lunch krijgen. Het heeft een binnenplaats met een zwembad. We nemen plaats en de bestelling wordt opgenomen. Ondertussen worden we muzikaal vermaakt door vader en zoon. Vader met gitaar en zoon met een houten doos dat als druminstrument wordt gebruikt. De sfeer zit er lekker in en het eten smaakte prima. Na het eten nemen sommigen even een kijkje buiten de muren van het hotel om naar de oase te gaan.
We stappen weer in de bus om opweg te gaan naar ons hotel. Dat blijkt niet ver weg te zijn. Ook nu weer een leuk en goed hotel met zwembad. Ons hotel ligt aan de voet van de zandduinen die de oase omringen. Na aankomst gaan we met z'n allen deze duinen beklimmen om bovenop te genieten van de zonsondergang. De klim blijkt vies tegen te vallen. Goh wat is het lopen in het zachte zand een kriem en dat ook nog eens omhoog. Na een 3 kwartier kom ik kapot boven, maar het is de moeite waard. Wat een schitterend uitzicht heb je van bovenaf. Een half uur later is iedereen boven. We hebben boven gewacht totdat de zon onderging en dat was een schitterend gezicht. Het ging ook heel snel, want je zag de zon gewoon met het oog verdwijnen achter de zandduinen.
Nadat de zon onder was gegaan zijn we met z'n allen naar beneden gegaan. Waarom gaat naar boven gaan niet zo snel als naar beneden. Binnen 5 minuten was iedereen beneden. Dat was wel een gaaf gevoel om met grote stappen naar beneden te gaan. Wel veel zand in de schoenen, maar ach, dat zal niet de laatste keer zijn. Beneden was het omkleden en even lekker het zwembad in om al het zand uit alle porien te halen en even lekker op te frissen.
Toen iedereen uitgespeeld was begon de honger een beetje toe te slaan en zijn we even de stad ingegaan om te eten. We kregen als advies naar hetzelfde restaurant te gaan als vanmiddag. Ik ben samen met Wendy naar de Oase gelopen. Daar hebben we wat rondgelopen. Daarna hebben we een restaurant opgezocht waar we grotendeels de rest van de groep ook weer tegen kwamen. Dus zijn we bij hen aangesloten. Lekker eten en daarna weer na bed voor de volgende dag.